door Giorgio Agamben
vertaling van Di che colore è la notte?
(25 januari 2021)
Het overheidsbeleid dat ons leven kleurt, streeft naar 50 gevallen per 100.000 inwoners per week. [1] Statistisch gezien is dit een extreem laag risicopercentage, gelijk aan 0,05 procent. Hoe is het mogelijk dat mensen voor zo’n laag risico, ook als je het voor het hele jaar doorrekent, bereid zijn hun vrijheid op te geven, maar ook alles wat het leven de moeite waard maakt: contact met andere mensen, de aanblik van andere gezichten, herinneringen en feestdagen die samen vreugdevol werden gevierd? Wachter, wat is de kleur van de nacht? [2]
25 januari 2021
Giorgio Agamben
――――――――――――
- Agamben refereert hiermee aan het overheidsbesluit van 11 januari 2021 om Italië op te delen in regio’s, gemarkeerd door de kleuren wit, geel, oranje en rood, afhankelijk van het aantal besmettingen. Om een regio als ‘wit’ te markeren, moeten er minder dan 50 besmettingen per 100.000 inwoners worden geregistreerd per week. ↵
- Agamben lijkt hier te verwijzen naar de parabel aan het einde van Kafka’s Der Process – zie hiervoor onder andere Agamben’s essay over Kafka, getiteld ‘K’ (in: Nudità, Nottetempo 2009). Tegelijkertijd refereert de frase aan ‘De profetie van Duma’ (Jesaja 21, 11-12): ‘Men roept mij uit Seïr toe: Wachter, hoe staat het met de nacht? Wachter, hoe staat het met de nacht? De wachter zei: De morgenstond is gekomen, maar het wordt ook nacht.’ ↵
One thought on “Wat is de kleur van de nacht?”